Twórcza Ekspresja w różnych formach jako taniec, śpiewanie, muzyka, rysowanie symboli, obrazy, opowieści i wiersze była i jest ważnym elementem większości tradycji duchowych.
Tańce jako forma modlitwy i medytacji , czy uzdrawiającego rytuału występują w tradycjach szamańskich, sufickich, buddyźmie, hunduizmie i w praktykach Indian.
Podobnie jest z pieśniami, rysowaniem symboli, poezją itd.
W Japonii pod wpływem adaptacji nauk buddyjskich rozwinęła się teoria, że artysta, który osiągnie mistrzostwo w swojej sztuce, np poezji, czy aktorstwa, jeżeli będzie praktykował uważnie, może doznać duchowego przebudzenia.
Wśród postaci buddyjskich Mahasiddhów-urzeczywistnionych joginów, znajduje się jeden, który osiągnął samorealizację dzięki uważnej grze na winie.
W tradycji hinduskiej uważa się, że wykonywanie pewnych duchowych tańców i pieśni może prowadzić do duchowych przeżyć i kontaktu z Boską Świadomością.
Podobne idee możemy znaleźć w mistyce Sufich. Mistyczny taniec i śpiew jest ścieżką modlitwy, medytacji i zjednoczenia z Bogiem.
W tradycji chrześcijańskiej uważano, że duchowy śpiew i muzyka pomaga doświadczyć boskich łask.
Współcześnie można łączyć praktykę uważności z praktyką terapii ekspresyjnych. Tańczenie, rysowanie, śpiewanie, pisanie w sposób uważny może być praktyką uważności w działaniu.
Poprzez terapie ekspresyjne możemy rozwijać świadomość i rozumienia ciała, emocji, myśli i swoich wyobrażeń. W samej praktyce medytacji nie zawsze się dociera w głąb ciała i swoich emocji. Czasami wymaga to lat praktyki. Poprzez terapie ekspresyjne można o wiele łatwiej wydobyć na powierzchnie świadomości głębokie odczucia, emocje i podświadome przekonania, obrazy i symbole zapisane w ciele i podświadomości i uważnie się im przyglądać.
Z drugiej strony uważność może pomóc w twórczości. Na przykład praktyka koncentracji sprzyja dobremu wykonywaniu sztuki. Praktyka uważności i zdolność bycia tu i teraz może być bardzo pomocna w praktyce improwizacji.
Praktyka uważnej obserwacji doświadczenia ruchu, wydawania dźwięku, kolorów i wypowiadanych słów może stać się praktyką aktywnej medytacji.
Łączenie praktyki terapii ekspresyjnych z uważną medytacją może przynieść wiele korzyści zarówno artystycznych, terapeutycznych jak i duchowych.